I Wolność Czeczenii w latach 1991 – 1994.

Po rozpadzie Związku Radzieckiego Czeczeński ruch niepodległościowy ogłosił w listopadzie 1991 roku powstanie Czeczeńskiej Republiki Iczkerii z prezydentem Dudajewem na czele. Rosja zareagowała natychmiast wprowadzeniem stanu wyjątkowego w Czeczenii i Inguszetii. Jednocześnie Rosja zaproponowała Czeczenii podpisanie układu federacyjnego. Czeczenia odmówiła jego podpisania pozostając w ten sposób formalnie poza państwem rosyjskim. Zapoczątkowało to rosyjską inwazję na Czeczenię. Począwszy od listopada 1991 r., kiedy to na lotnisku w Groznym wylądował oddział komandosów, którego misja przywrócenia konstytucyjnego porządku zakończyła się kompletnym fiaskiem, ponieważ już ukształtowane oddziały czeczeńskie uniemożliwiły im wykonanie tego zadania. Moskwa podjęła też działania zakulisowe prowadzone przez służby specjalne, wspierając m.in. opozycję wobec prezydenta Dudajewa w tym kilka nieudanych prób zbrojnego przewrotu.

I Pierwsza agresja Rosji na niepodległą Czeczenię w latach 1994 – 1996.

11 grudnia 1994 roku do republiki wkroczyły wojska rosyjskie. Pomimo niepowodzeń i znacznych strat wojska rosyjskiego - jak podjęta na rozkaz ówczesnego indolentnego ministra obrony Rosji Pawła Graczowa próba zdobycia Groznego na Nowy Rok wyłącznie przez nieosłaniane jednostki pancerne – Rosjanie zajęli stolicę Czeczenii w lutym 1995 roku. Podczas operacji zajmowania Groznego Rosjanie dopuścili się wielu aktów ludobójstwa, gwałtów i eksterminacji narodu Czeczeńskiego. 1996 w Chasawjurcie podpisano porozumienie pokojowe, kończące pierwszą wojnę czeczeńską. Na jego mocy m.in. problem statusu republiki został odłożony na 5 lat.

Ulice Groznego po Rosyjskim bombardowaniu

II Wolność Czeczenii w latach 1996 – 1999.

W wyborach 27 stycznia 1997 roku, ale kwestionowanych w Rosji ze względu na udział w nich mniej niż połowy uprawnionych do głosowania – prezydentem został wybrany Asłan Maschadow. Rządził aż do wybuchu II wojny Czeczeńskiej. Asłan Mashadow starał się wprowadzić republikę Czeczeńską na drogę rozwoju społecznego i ekonomicznego. W tym czasie zaczęły na wychodzić na jaw fakty ludobójstwa którego dopuszczali się żołnierze rosyjscy. 42 000 dzieci poległo od kul Rosjan. Straty w dorosłej ludności cywilnej Czeczenii sięgają 200 000 zabitych.

II Agresja Rosji na niepodległą Czeczenię rok 1999.

W okresie niezależności Czeczenii w latach 1996 - 1999 nastąpił okres względnego spokoju, przerwany latem 1999 roku.

Siły rosyjskie rozpoczęłu atak na Czeczenię od zmasowanych nalotów lotniczych, w wyniku których zostało zabitych kilka tysięcy cywili. Oddziały lądowe przekroczyły granicę czeczeńsko-rosyjską 1 października 1999 roku, zajęły nizinną część republiki do rzeki Terek, gdzie ponosząc zbyt duże straty pozostała. Na jej brzegu.. 29 lutego 2000 roku siły rosyjskie zajęły ostatnie miasto pozostające w rękach czeczeńskich – Szatoj. Rosja ogłosiła zwycięstwo, które stało się elementem kampanii wyborczej Putina w rosyjskich wyborach prezydenckich w marcu 2000 roku. W kwietniu 2000 roku zakończyły się regularne działania bojowe a wszystkie miasta i wsie obsadziły siły federalne. Od tel pory rozpoczęły się regularne walki bojowników Czeczeńskich z armią rosyjską i trwają po dzień dzisiejszy.

 

 

 

 

 

W 2002 roku, pomimo trwania walk partyzanckich , Rosja oficjalnie ogłosiła zakończenie działań zbrojnych i zaczęła stopniowo wprowadzać w Czeczenii za pomocą siły i bestialstwa plan normalizacji w celu eliminacji prezydenta Czeczenii Asłan Maschadow, kierującego niepodległościowym rządem. Projekt nowej pro rosyjskiej konstytucji przedłożył Achmed Kadyrow– poprzednio Wielki Mufti Czeczenii Począwszy od 2000 roku został szefem prorosyjskiej administracji republiki. Zdrajca Kadyrow zginął 9 maj 2004 roku na stadionie w Groznym podczas obchodów Święta Zwycięstwa (ZSRR w II wojnie światowej). Obowiązki prezydenta przejął premier Siergiej Abramow, dotychczasowy szef służby bezpieczeństwa. Wybory prezydenckie wygrał Ału Ałchanowow. Organizacje międzynarodowe miały szereg zastrzeżeń do przebiegu wyborów. W listopadzie 2005 roku w Czeczenii przeprowadzono wybory do obu izb parlamentu republiki - mogły w nich startować partie, które uznają, że Czeczenia jest częścią Federacji Rosyjskiej. Wybory wygrała prokremlowska partia Jedna Rosja. Komisarz ds. Zagranicznych Unii Europejskiej Dr Benita Ferrero-Waldner uznała wybory za krok w kierunku pokojowego i demokratycznego rozwiązania konfliktu, przyznała jednak, że relacjonowane były nieprawidłowości, a także, że warunki nie pozwalały na przysłanie niezależnych obserwatorów.

Do dnia dzisiejszego setki Czeczeńskich bojowników walczą o niepodległą Czeczenię
i w hołdzie tym ludziom powstała niniejsza strona.

GRAZERO